Początki Erasmusa (4 pierwsze dni)

Hej kochani

Blog będzie miejscem w którym będę pisać dla tych osób, które są zainteresowane moją przygodą z Erasmusem. Droga do Walencji zabrała mi cały dzień. Samolot miałam 31.01 o 16 z Modlina. W sumie do Walencji są dwa tanie połączenia- Wawa Modlin do Bcn lub Kraków- Alicante. Do Bcn można złapać lot za 96 zł, a do Alicante za 185 zł. Ja zdecydowałam się na lot do Bcn, ponieważ trochę ją już znam i wiedziałam jak dojechać na dworzec kolejowy. W Łodzi dzięki pomocy rodziny w spokoju dotarłam na Widzew i wsiadłam do pociągu o 10 z minutami. Problemy zaczęły się, a jakże!, między Warszawą centralną, a wschodnią, ponieważ był zablokowany przejazd. Godzinne opóźnienie pociągu do Modlina? Przecież nie zdążę na odprawę! Więc bum bum bum- noszenie walizki (20 kg) po schodach, góra, dół, do tramwaju, szukanie innego połączenia. Na szczęście złapałam całkiem przypadkiem na pl Defilad autobus do Modlina (33 zł, a pociągiem 15) i na lotnisku byłam dokładnie 10 min przed końcem odprawy... Zestresowana oddałam bagaż i gadałam przez ostatnie minuty w Polsce z rodziną i przyjaciółmi, których może zobaczę za pół roku. Lot przespałam i przegadałam ze współpasażerem. Piękne były widoki za oknem- goniliśmy zachód słońca więc chmury zabarwione na czerwono wyglądały jak jezioro ognia... :) W końcu o 19 wylądowaliśmy w kochanej Hiszpanii. Stąd autobusem bodajże 46, dojechałam do dworca Sants (2,5 e bilet jednoprzejazdowy, ale polecam nieco droższą opcję jazdy prosto z lotniska pociągiem), a renfe do Walencji dopiero o 22... Spokojnie więc zjadłam, porozglądałam się i osłuchiwałam się z Hiszpańskim. Co ciekawe jeśli rozpoczynasz rozmowę po ang to mało kto rozumie, ale jeśli zaczniesz po hiszpańsku pytając czy mówią po angielsku (hablas ingles?) prawie każdy przerzuci się na angielski. Po 3 i pół godzinnej drodze stałam przed dworcem południowym w Walencji. Co czuję? Ciepło jak u nas, w Polsce, w kwietniu. Co więcej? Zagubienie. Właściwie czuję się zagubiona jak 150! Stoję w środku wielkiego miasta i jak mam znaleźć jakąś tam uliczkę Benicarlo, gdzie mieszka koleżanka ze studiów- Natalia?! Ostatecznie poleciła mi taksówkę co okazało się strzałem w dziesiątkę i kosztowało raptem 8 euro. Po drodze okazało się, że mało co rozumiem po Hiszpańsku. Na szczęście tubylcy umieją trochę angielskiego! Dogadałam się z Panem Taksówkarzem Spanglishem xD U Natalii w mieszkaniu byłam o 2 w nocy, drzwi otworzył mi Chińczyk... Weszłam i zaniemówiłam. Trochę dlatego, że zabrakło mi słów po hiszpańsku (szybko zmieniłam język na angielski), a trochę dlatego, ze to mieszkanie jest piękne... 3 sypialnie, łazienka, mały korytarzyk i piękny salon z czerwonymi i białymi meblami przedzielony barkiem z czarno-srebrną kuchnią. Rozłożyłam się na czerwonej kanapie i natychmiast usnęłam. Kolejnego dnia obudziłam się w południe, tak jak i inni współlokatorzy. Myślę, że to cudowne miejsce dla nocnych marków! :) Razem z Natalią odchorowywałyśmy- ona przeziębienie, ja zakwasy i ogólne zmęczenie. Przeszłyśmy się tylko na krótki spacer do marketu (Mercadona jest najtańsza i dobrze zaopatrzona). Podczas przygotowań obiadu zastanawiałam się czy Natalii nie będzie przeszkadzał mój styl jedzenia- owsianka na śniadanie i warzywa z kaszą na obiad. A tu niespodzianka! Natalia zrobiła sałatkę z ryżem! Jemy podobnie! :) Trochę pogadałyśmy i podała mi kontakt do Alejadra, który ma agencję wynajmującą mieszkania. Dobrze zainstalować sobie Whatsuppa. Wszyscy się nim komunikują. Poszłam więc na umówioną godzinę do biura Alejadra, a ono zamknięte... nie mam internetu, jestem w centrum dopiero co poznanego miasta, a tutaj kolesia nie ma... co robić? Poddałam się, zrobiłam rundkę dookoła centrum i wróciłam do domu... Trzeci dzień to sobota. Już o 11 byłam umówiona na oglądanie mieszkań z Alejandro. Zobaczyliśmy w sumie 3 mieszkania. Najmniejsze pokoje były za 210 i 225 euro miesięcznie (z wliczonymi opłatami). Trochę dużo, a pokoiki małe... nie taki jak śliczne mieszkanie Natalii. Plusem była odległość do uczelni- wszystkie były mniej niż 15 min pieszo od Wydziału Psychologii. Zastanawiałam się jeszcze w biurze przez bitą godzinę który pokój wziąć. Ostatecznie dwie pozostałe osoby, które oglądały z nami mieszkania podpisały umowy, a ja? To ja się jeszcze zastanowię. Nie mogłam zebrać myśli. Wziąć ten pokoik czy ten? Wgle wziąć czy poczekać? Jak to się załatwia dalej? Jak przetłumaczę umowę po hiszpańsku? Miałam tyle pytań... Zajrzałam w siebie i... poszłam na spacer :) Ruch zawsze pozwala zebrać myśli. Oddałam się chłonięciu atmosfery Rio Turia. Warto abyście usłyszeli zaskakującą opowieść o rzece Turia i samej Walencji. Otóż miasto zostało założone już w 138 r.p.n.e.! Usytuowane nad rzeką i morzem pięknie się rozwijało. Wyrywali je sobie z rąk Rzymianie, Arabowie, Aragończycy i Francuzi. Swego czasu było stolicą królestwa pod zwierzchnictwem Aragonii (obszar Hiszpanii jak rozumiem). Wybudowano w niej wiele pięknych budynków np. katedrę której budynek ma elementy chyba każdego stylu architektonicznego :) Wracając do samej rzeki Turii- w 1957 roku rzeka biegnąca półkolem wokół ścisłego centrum miasta wylała powodując powódź. Woda sięgała pierwszych pięter pobliskich budynków. Mądrzy władcy zaczęli się zastanawiać czy śmierdząca rzeka w centrum miasta jest tak potrzebna i... zbudowali drugie koryto oraz tamę. W centrum miasta rzeka chyba została puszczona pod ziemią (ale nie jestem pewna czy dobrze zrozumiałam xD), a w dawnym korycie wykorzystując żyzną glebę zasadzono drzewa i krzewy. Tak oto ścisłe centrum miasta od północnego-wschodu półkolem otacza szeroki na 150 m park. W niedzielę czułam już presję znalezienia mieszkania. Natalia wracała do Polski w środę więc do wtorku musiałam się wyprowadzić z jej salonu. Będę tęsknić za jej czerwoną kanapą... Co więcej- nie wiem czy papierologia między uniwersytetami zadziała i czy na pewno mogę tu studiować (niby wszyscy z Uniwersytetu Łódzkiego zapewniali mnie, że wszystko jest ok, ale jakoś czułam niepokój). Zawsze kiedy praca się piętrzy najlepiej... zrobić coś zupełnie innego. Dlatego ucięłyśmy sobie pogawędkę z Natalią o horoskopie. Wywróżyła mi, że w połowie lutego będę mieć przypływ energii, a aktualnie bodajże Neptun mam w 9 domu co oznacza, że będzie mnie ciągnąć do podróży. Więc Erasmus dla mnie akurat teraz to dobra decyzja. I wówczas jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki wszystkie troski mi odpuściły. Wiedziałam co i jak kolejno robić. Po pierwsze: mieszkanie. Do roboty. Najpierw dołączyłam do wszystkich możliwych grup Erasmusa w Walencji na fb jakie znalazłyśmy. Napisałam prywatne wiadomości do osób które do grup wrzuciły ogłoszenia o mieszkaniach. Zrobiłam tabelkę z mieszkaniami, cenami, rozmiarami pokoi, współlokatorami i umawiałam się na zobaczenie mieszkań w poniedziałek.

Na początku jak widzicie było ciężko. Dzięki Natalii i jej radom było mi dużo łatwiej odnaleźć się w Erasmusowej rzeczywistości, która jest absolutnie różna od studiowania na macierzystej uczelni. Języki mieszają się- angielski, hiszpański, polski, a nawet używałam rosyjskiego z Aliną- współlokatorką Natalii. Ludzie są maksymalnie otwarci, pełno rzeczy w mieszkaniach, które są zostawione po byłych Erasmusach i wielki luz z którym na początku nie wiadomo co robić. Jestem pełna nadziei i planów. :)